Beschrijving van de wandeling.
We starten onze wandeling aan de kerk van Munte. We volgen de kasseien voorbij de toegang van de kerk, richting Ruspoel. Een honderdtal meter verder gaan we op een verzonken kruispuntje tussen hoogoplopende taluds linksaf in een gebetonneerd straatje met naam Asselkouter.
Als we een honderdtal meter verder zijn krijgen we rechts van ons in het veld zicht op de fraaie AV4. Deze bunker houdt vrij indrukwekkend gans de lager gelegen weilanden, onder schot. Hij is van heinde en verre te zien. Vroeger was deze bunker al gebruikt voor een vredesproject toen hij volledig roze geverfd was met op het dak waar ooit de koepel stond, een vredesduif. Heden is deze bunker zoals nog enkele bunkertjes op deze wandeling afgesloten en ingericht als vleermuizenproject.
Op dezelfde hoogte kan men aan de andere kant van de weg, een vijftigtal meter ver in het veld, aansluitend bij het domein van het klooster van Munte, het kleine bunkertje D13 zien liggen. Men ziet praktisch alleen een blanke grijze zijmuur. De rest van de bunker zit volledig verborgen achter een muur van klimop.
We vervolgen het wegeltje tot we uiteindelijk op een kruispunt komen van 4 wegeltjes die allen dezelfde naam Asselkouter dragen. Het kasseiwegeltje op de rechter kant was tijdens de meidagen 40 ondermijnd. U ziet er trouwens in het weiland ook nog het bunkertje A24 liggen. Dit was origineel gecamoufleerd als een huisje en draagt nog restanten van één van zijn originele puntgeveltjes. Heden is ook dit bunkertje ingericht als vleermuizenverblijf.
We slaan hier linksaf om in in een haakse bocht naar rechts, zelf linksaf te gaan in een onverhard wegeltje. Dit fraaie wegeltje loopt in eerste instantie parallel met de betonwegel die we eerder gans de tijd volgden in de andere richting.
Waar dit wegeltje een zijwegel heeft naar rechts slaan we af in de richting van Zink. We krijgen een mooi wegeltje dat ons vrij stijl naar beneden brengt naar het wegeltje met de naam Zink, genoemd naar het gelijkaardige kasteeldomein. Onze eigenlijke wandeling loopt hier naar links. Het loont hier echter zeker de moeite eens even naar rechts af te slaan. Nadat de weg een bocht heeft genomen naar links, is er een klein onverhard veldwegeltje naar rechts. Het is precies de oprit van enkele woningen maar het is een bestaand wegeltje. Achteraan dit wegeltje vindt men een van de nog fraaiste bunkers terug op de linie. Het betreft een bunkertje dat nog twee van zijn drie originele puntgeveltjes had. Dit bunkertje D14 werd door de gemeente Merelbeke ingericht als een mini-museumpje over de bunkerlinie. Daarnaast werd hij ook gedeeltelijk opnieuw het uitzicht aangemeten zoals hij er ooit ongeveer moet hebben uitgezien. Ook dit bunkertje wordt tijdens de winterperiode afgesloten als vleermuizenverblijf.
Als we daarna de helling van Zink weer opgaan richting centrum van Munte kan een goed geoefend oog (in de winter gemakkelijker dan in de zomer), op de rand van het bos op de rechter kant, nog de commandobunker C12 zien liggen. Dit is een schaapstalbunker, ook sterk overgroeid met klimop. Hij ligt rechts van u een vijftigtal meter voordat de weg overgaat van een eenvaksweg naar een tweevaksweg.
Eenmaal de helling van Zink weer boven komen we weer uit aan de kerk van Munte waar we onze wandeling origineel zijn begonnen.
De 4e herdenking van "Betonnen getuigen, stille getuigen te Munte".
De fotoreportage hieronder dateert van 9 november 2008 en u kunt bijkomend hier nog de originele flyer bij de organisatie "Betonnen getuigen, stille getuigen" van toen zien. Deze herdenking wordt te Munte alle 2 jaar herhaald, een organisatie van de Muntenaar. |
